اثر دو هفته سازگاری (همزمانی و عدم همزمانی زمان تــــمرین با زمان آزمون) بر سطــــــوح اینترلوکین 17 و کورتیزول پلاسما و عملکرد در آزمون ووشوکاران پسر (ساندا)

مقدمه و هدف: یافته های اخیر (شناخت تاثیرات زمان بر متغیر های فیزیولوژیک) نشان می دهد بدن انسان در شبانه روز متحمل تغیرات زیادی می شود و در هر ساعت توانایی خاصی دارد. مسابقه در صبح هنگام ورزشکاران را با مشکل افزایش حساسیت به عفونت و التهاب مواجه می سازد. هورمون کورتیزول باعث تضعیف دستگاه ایمنی می شود. il-17 از جمله سایتوکین های پیش برنده ی التهابی است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر دو هفته همزمانی زمان تمرین با زمان آزمون بر سطوح اینترلوکین 17 و کورتیزول پلاسما و عملکرد در ورزشکاران ووشوکار پسر(ساندا) بوده است. مواد و روش ها: 14 پسر سانداکار به صورت هدفمند انتخاب و پس از اجرای آزمون های بروس و رست در دو گروه همسان قرار گرفتند. گروه تمرینی صبح (7n= و زمان تمرین ساعت 9) و عصر(7n= و زمان تمرین ساعت 18). آزمودنی ها به مدت دو هفته و هفته ای شش جلسه تحت یک برنامه ی تمرینی ویژه ی ورزش ساندا قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیر های وابسته، نمونه خونی آزمودنی ها 24 ساعت قبل از اولین جلسه ی تمرینی در حالت پایه و بلافاصله پس از اجرای آزمون ها در ساعت 9 صبح و 48 ساعت پس از اخرین جلسه ی تمرینی ، بلافاصله پس از اجرای آزمون ها در ساعت 9 صبح جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری رپتیت میژر، تی تست مستقل، تی تست زوجی و کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد پس از 2 هفته تمرین ویژه ی ورزش ساندا مقادیر اینتر لوکین 17 پلاسما در آزمودنی های گروه صبح در مقایسه با گروه عصر، به طور معنی داری کاهش یافت(p<0.05). ولی تقاوت معنی داری در مقادیر کورتیزول و عملکرد مشاهده نشد(p>0.05). نتیجه گیری: تمرین در صبح، دو هفته مانده به مسابقه ی در زمان صبح، فاکتور های التهابی مانند اینترلوکین 17 را در پسران سانداکار کاهش می دهد. بنابر این می تواند ایمنی ورزشکاران را در طی مسابقه افزایش دهد و عملکردشان را بهبود بخشد.